Grunt Rzeczy powstał z zachwytu zarówno istotą Sztuki jak i Życiem samym w sobie. Sztuka, piękno, silne osobiste przeżycia, wrażliwość stały się gruntem do powstania autorskiej wypowiedzi. Inspiracja jest równoległą siłą do Sztuki w tej wystawie. Inspiracja krok po kroku budowała strukturę tej prezentacji i przyciągała kolejnych artystów do współpracy.
Pierwsze powstały wiersze Aleksandra Najdy, ekfrazy, które mocno wydobyły emocjonalny związek poety z muzyką, malarstwem, dziedzictwem antyku, poezją, prozą. Stały się notatką z osobistych spotkań autora z dziełem wybitnych twórców, ale też jego ulotnych doświadczeń i emocji.
Wiersze, stały się inspiracją dla Vasyla Savchenko, który w niezwykle minimalistyczny sposób (bo posługując się jedynie bielą kartki i gradacją czerni i szarości węgla) wydobył całe bogactwo poezji i jej treści w obrazie. Tworząc abstrakcyjne grafiki, ze spontanicznego gestu ręki, zilustrował cały wachlarz emocji zarówno swoich jak i autora wierszy.
Recytacja, interpretacja poezji, w samym sposobie jej czytania, a szczególnie głos, jego barwa, jak i balansowanie głośnością, emocjami, wnosi przestrzeń i dźwięki, które istnieją między słowami. Nie są zapisane w zwrotkach wierszy, ale wrażliwy odbiorca, z całym bagażem osobistych doświadczeń i uniesień je słyszy. Słyszy je w sobie, m.in. tak jak Hanna Klepacka. Potrafi je przenieść ze swojej wewnętrznej, intymnej przestrzeni na zewnątrz, do publicznej, dostępnej dla nas wszystkich, jej odbiorców.
Właśnie tak niezwykłą, osobistą, utkaną na emocjach własnych i poety interpretacje, stworzyła aktorka. Utwory poetyckie stały się silną inspiracją dla niej samej jak i współpracujących z nią muzyków. Wiersze raz są recytowane a raz śpiewane, ułożyły się w melodie, piosenki. Dla twórców stały się muzyką, pokazując siłę poezji, jej wszechstronność i wszechobecność.
Tak samo Sandro Ruscio, kompozytor, wniósł w ten projekt utwór, kameralny, który zbudowany jest na aurze tomiku „Grunt Rzeczy”. Odnosi się zarówno do muzyki i kompozytorów przywoływanych wierszach, jak i nastroju całego zbioru poezji. Klimat, który odnalazł w sobie, to stan emocjonalny, który zarezonował w nim i w poecie na podobnych nutach.
Sztuka stała się inspiracją dla poety. A poezja jako słowo, tomik jako całość stała się inspiracją dla artystów: grafika przez obraz, aktorki-performerki i kompozytora przez dźwięk. Dzięki temu nieoczywistemu spotkaniu, przy tym samym źródle, powstała wielowarstwowa w nastoju, formie i przestrzeni wystawa.
Przestrzeń tutaj również odegrała swoją istotną rolę inspiracji. Skala galerii BWA w Wałbrzychu, swym rozmachem i wielkością uruchomiła ekspansywność w wypowiedzi, ekspresji działań. Na wystawę powstały prace zarówno kameralne, kontemplacyjne jak i duże, czasem przytłaczające swą skalą.
Wykorzystane środki są jednak oszczędne. Do obrazu użyte są proste, naturalne materiały: papier, węgiel, kamień, drzewo. Podstawa natury, w istocie Grunt Rzeczy. Brzmieniowo zaś głoś jest punktem wyjścia jako pierwotny dźwięk i pierwszy instrument, do którego zawsze i każdy ma dostęp.
Wystawa ma cel wzbudzić kolejną fale Inspiracji. Widz, który poświęci swój czas na przeczytanie, zobaczenie, wysłuchanie i doświadczenie jej w tej konkretnej przestrzeni, może wyjść z nowym impulsem. Motywacją do patrzenia i odczuwania intensywniej swej rzeczywistości, swoich przeżyć i sztuki.
Wernisaż wystawy „Grunt Rzeczy” odbędzie się 14 października 2022 o godzinie 18:00 w Wałbrzyskiej Galerii Sztuki BWA, Galerii Sztuki Współczesnej (Stara Kopalnia) przy ul. Wysockiego 29.
